ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014

Σιχαίνομαι την αποχή, το λευκό και το άκυρο.  Πολίτης που δεν έχει θέση, δεν έχει άποψη, δεν επιλέγει κάτι και δεν ξέρει να ψηφίσει, του αξίζει ο ευνουχισμός. Δεν δικαιούται ούτε να παραπονιέται, ούτε να γκρινιάζει.

Έψαχνα στα ευρωψηφοδέλτια να βρω κάτι της προκοπής. Σκέτη απογοήτευση. Σελέμπριτιζ, επαγγελματίες πολιτικοί, απολιθώματα του παρελθόντος, συνδικαλιστές, πολιτευτές και διάφοροι τυχάρπαστοι. Τι είχες Ελλαδάρα, τι είχα πάντα.

Με το Ποτάμι είμαι επιφυλακτικός. Ξύπνιος ο Θεοδωράκης, δεν μπλέκει με τις δημοτικές που απαιτούν καθημερινή σκληρή μάχη και καταφεύγει στην ευκολία των Ευρωεκλογών. Μου δημιουργήθηκε μια απέχθεια με τον Νίκο Δήμου και δεν με ξεγελά η αποχώρηση του. Ο Νίκος Δήμου είναι πασίγνωστος εδώ και χρόνια για τις ανθελληνικές του απόψεις και η επίσημη φωτογράφηση του στην πρώτη παρουσίαση του κόμματος μετά βαΐων και κλάδων δεν ήταν τυχαία.

Μέχρι που σχεδόν απογοητευμένος και προβληματισμένος είδα την παρουσίαση των υποψηφίων της ΝΔ. Γέλασα με τον Ζαγοράκη, κάγχασα με τον Κεφαλογιάννη, μειδιώ με τον Μαυρομάτη αλλά στάθηκα σε ένα πρόσωπο που με εξέπληξε ευχάριστα.

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Τον διαβάζω πάντα σε ένα site που είναι Φως Ελληνικού Πνεύματος και αναφέρομαι στο www.antibaro.gr 

Αντίβαρο στην αθλιότητα, στον μοδάτο εθνομηδενισμό και στο αριστερίζον θολοκουλτουριάρικο πνεύμα της εποχής μας.  Έχει τα ψεγαδάκια του με τις συνθηματολογικές μακροσκελείς και συχνά ανούσιες αναλύσεις του Μελετόπουλου από τη φυλλάδα του Κουρή και τα βαρετά σημειώματα του παρωχημένου Παπαθεμελή αλλά η αρθρογραφία του Αντίβαρου είναι μνημειώδης. 

Ο Κωνσταντίνος Χολέβας είναι ένας  μεγάλος διανοητής του καιρού μας και στο δικό μου πάνθεον συγκαταλέγεται μέσα στους σπουδαίους Χρήστο Γιανναρά και Στέλιο Ράμφο. Από τα ελάχιστα διαμάντια που μας απέμειναν σε αυτή την τόσο πλούσια χώρα που είναι σε μια διαρκή πνευματική πτώχευση. 

Όταν συζητούσα τους προβληματισμούς μου με ένα φίλο που ξέρει πολλά εκ των έσω, μου είπε πως η υποψηφιότητα Ζαγοράκη και λοιπών αναγνωρίσιμων δεν είναι δα και τόσο αρνητική καθώς έχουν ο καθένας από 7 συμβούλους και δεν χρειάζεται η άριστη γνώση της αγγλικής ( τουλάχιστον ) καθώς ο καθένας μιλάει στη γλώσσα του. Τι αστειάναξ. 

Με την ίδια λογική να στείλουμε στην Ευρωβουλή που λαμβάνονται αποφάσεις για το μέλλον μας και μια καρέκλα. Έναν γάιδαρο. Ένα κομπρεσέρ.

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Ένας πραγματικός πατριώτης, ένας φωτεινός νους που θα προσπαθήσω να του πάρω συνέντευξη και ας είναι καλά το «αντίβαρο» που τον γνώρισα από εκεί. 

Αφού λοιπόν βρήκα ποιον θα σταυρώσω άρχισα να εξετάζω και τις άλλες υποψηφιότητες για να συμπληρώσω το καρέ. 

Νίκη Τζαβέλα. 

Όσο ήταν ευρωβουλευτής με το ΛΑΟΣ έκανε κάτι πολύ σπουδαίο – άσχετα να πέρασε στα ψιλά. Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε την έκθεση της Νίκης Τζαβέλα για τον Ευρωπαϊκο ενεργειακό οδικό χάρτη μέχρι το 2050. Δηλαδή αναγνώρισε τα κοιτάσματα στην ανατολική μεσόγειο ( Ελλάδα – Κύπρος ) για την ευρωπαϊκή ενεργειακή επάρκεια. Χάρη στην έκθεση της Νίκης Τζαβέλα θα δημιουργηθεί επιτροπή ενέργειας της νοτιοανατολικής μεσογείου με μόνιμα μέλη την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιταλία και την ευρωπαϊκή ένωση. Το ψήφισμα στην Ευρωβουλή αναφέρει πως η ευρωπαϊκή ένωση πρέπει να έχει υψηλό πολιτικό προφίλ όταν υπάρχουν προστριβές   για την οριοθέτηση της ΑΟΖ από τρίτες χώρες - άκουσες Ρετσέπ Ταγίπ; Μάλιστα, η αξιοποίηση των κοιτασμάτων παραμένει εθνική υπόθεση. Μπράβο λοιπόν στην Νίκη Τζαβέλα για την ευρωπαϊκή ασπίδα στη δική μας ΑΟΖ και της αξίζει να ξαναπάει στην Ευρωβουλή. 

Κατά τα άλλα θα καρφώσω άλλον έναν σταυρό – με την καλή έννοια -  στη Χριστίνα Γιαννόπαπα καθώς με κέντρισε το βιογραφικό της: Είναι υψηλόβαθμο στέλεχος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, υπεύθυνη για τις σχέσεις του Οργανισμού με τα Εθνικά Κοινοβούλια.  Έχει σπουδές Μηχανολόγου – Μηχανικού με ειδίκευση στη Ρομποτική και θέματα δορυφορικής τεχνολογίας και διαστήματος. Μιλάει 5 ξένες γλώσσες.

Νομίζω ότι έχω δικαίωμα και για άλλον έναν σταυρό, θα δω τι θα κάνω. Ο καθηγητής Στεφανάδης είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, η Σπυράκη ήταν η αγαπημένη μου από το Mega και ο Καρακωστάνογλου ίσως να είναι ο πλέον κατάλληλος. 

Στην Ευρωβουλή δεν πρέπει να ψηφίσουμε τους διάσημους, ούτε για χαβαλέ. Πρέπει να επιλέξουμε – εκεί που λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις για το μέλλον μας – τους κατάλληλους και τους πιο ικανούς.