Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

DJ - τρομάρα του - SUSPECT



Σχεδόν από το πουθενά βρέθηκα πίσω από τα «ντεξ». Παρουσιάστηκαν δυο ευκαιρίες τις οποίες δεν άφησα  να πάνε χαμένες. Εκεί που έπαιξα την περίοδο 2010-2011 2-3 φορές, η περίοδος 2011-2012 με βρήκε 24 φορές με τα ακουστικά στα αυτιά. Μια φορά την εβδομάδα, ισοδυναμεί με 6 συναπτούς μήνες να επιλέγω τη μουσική. 

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ: 

Γιατί πάντα μου άρεσε το DJing και το γούσταρα. Λατρεύω τη μουσική και αφού δεν κατάφερα να μάθω ένα μουσικό όργανο, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τη βάζω. Έχω πάει αναρίθμητες φορές σε μπαρ/κλαμπ/καφέ που τη μουσική την επιλέγει άλλος. Είχα μια ευκαιρία να την επιλέξω εγώ. 

ΤΙ ΗΘΕΛΑ: 

Να προσφέρω τη διασκέδαση που γουστάρω όταν βγαίνω. Μπαράκια ήσυχα, αξιοπρεπή, με καλό περιβάλλον και καθαρό ποτό, να έρχεται κάποιος με ένα φίλο ή το έτερον ήμισυ και να μπορεί να κουβεντιάσει σαν άνθρωπος και να χαλαρώσει. Ξεκινούσα νωρίς οπότε σε όποιον ανέβαινε η θερμοκρασία μπορούσε να συνεχίσει με κλάμπινγκ, αλλιώς έπινε το ποτάκι του φτύνοντας την κούραση της εβδομάδας. Για αυτό διάλεξα και την Παρασκευή. 

Η ΜΟΥΣΙΚΗ:

Ηλεκτρονική, house για την ακρίβεια, αλλά όχι το ξενέρωτο νταμπαντουμπα που κάνει το κεφάλι σου γεωτρύπανο, ούτε η άδεια εμπορικούρα των κλαμπ. Μπιτάτο τόσο όσο να δημιουργεί ατμόσφαιρα και μελωδικό τόσο ώστε να σου φτιάχνει τη διάθεση. Οι περισσότεροι που ήρθαν ούτε καν την ήξεραν αλλά ήταν σημαντικό για μένα ότι δεν τους ενοχλούσε ώστε να φύγουν. Ελληνικά τύπου λαϊκοποπ σκυλάδικα δεν παίζω, ροκ και 80s που τα ξέρω δεν πολυήθελα γιατί αυτό το κάνουν ήδη πολλοί. 

Ο DJ:

Ο σοβαρός DJ είναι αυτός που ξέρει να μιξάρει καταρχήν με δίσκους και κατά δεύτερον με CD. Δεν είμαι. Ακόμα και στα κοινωνικά δίκτυα που το ανακοίνωνα, ακόμα και στο μπλογκ «βάζω τη μουσική» έγραφα. Αγγάρεψα μερικούς μύστες να μου κάνουν μαθήματα χρήσης ενός προγράμματος μίξης στο λάπτοπ αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαι ο γκουρού που «σπάει» μπάσα, μεσαία, πρίμα, που κάνει ταχυδακτυλουργίες πάνω στο μείκτη, σκρατσάρει, κόβει και ράβει. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές στάθηκα αξιοπρεπώς με μουσικές που δεν ακούγονται γενικά και όποιος ερχόταν έφευγε το λιγότερο στο δίωρο – άρα δεν έδιωχνα κόσμο – σαφώς με τα λάθη μου, αλλά και με μια διαρκή βελτίωση. Οσο παίζεις εξασκείσαι και όσο εξασκείσαι, βελτιώνεσαι. 

ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑ:

Πες το και σαν μια ωραία έξοδο για μένα. Ήταν μια καλή ευκαιρία να βλέπω φίλους, να γνωρίζω καινούριο κόσμο, να πίνω τα ποτά μου δωρεάν και να ενισχύω κατά τι, το εισόδημα μου. Μη φανταστείς τρελά ποσά, πέθαναν πια αυτά. Είναι και λίγο πουλ μουρ (δεν το αρνούμαι σεμνότυφα). 

ΤΟ ΤΟΠΙΟ: 

Σε λάθος εποχή βρήκα καινούρια ασχολία αλλά από το ολότελα, καλό και το τίποτα. Στα παλαιά έτη που οι DJs ήταν λίγοι, περίμεναν να χτυπήσει το τηλέφωνο τους από τους μαγαζάτορες και πήγαιναν όπου το μεροκάματο ήταν καλύτερο. Όταν άνοιξαν πολλά μαγαζιά και οι λαπτοποDJs αυξήθηκαν πολλαπλάσια, άλλαξε άρδην η κατάσταση. Τώρα πια όποιος και να πλησιάσει έναν ιδιοκτήτη μπαρ και του ζητήσει μια βραδιά να παίξει, θα του τη δώσει. Πρέπει όμως να είναι έτοιμος να απαντήσει στην ερώτηση που ακολουθεί: Κόσμο έχεις να φέρεις; 

Αυτόματα ο DJ αποκτά και άλλες ιδιότητες. Είτε για οικονομικούς λόγους, αν αμείβεται με ποσοστά, είτε για ψυχολογικούς λόγους και εδραίωσης της θέσης του στο μαγαζί. Είναι τελείως διαφορετικό να παίζεις και σε ακούει ένας και είναι διαφορετικό να έρχονται για σένα 30 νοματαίοι. Τα μεγάλα κλάμπ μας τελείωσαν και η οικονομική κατάσταση οδήγησε στη σύμβαση του 10. Για να δείξεις στον μαγαζάτορα ότι κάτι κάνεις, πρέπει να έχεις τουλάχιστον 10 άτομα. Ουσιαστικά 5, συν την παρέα τους. Αυτά για ένα νορμάλ μεροκάματο. Αν πάει κάποιος και απαιτήσει 150 και πλέον ευρώ τη βραδιά, καταλαβαίνεις πως ο κόσμος που πρέπει να φέρει στο μαγαζί, αυξάνεται γεωμετρικά. 

Έτσι λοιπόν, πρέπει να γίνεις κράχτης, PRιτζης, να καλέσεις τους φίλους σου με τηλέφωνα-sms, να δραστηριοποιηθείς έντονα στα κοινωνικά δίκτυα και ο Θεός βοηθός. Αν είσαι δικτυωμένος με δημοσιογράφους να σε προβάλλουν και με πιτσιρικάδες που τους δίνεις κάτιτις ανα κεφάλι και αναλαμβάνουν την κινητοποίηση των clubbers, όπως τα πολυδιαφημισμένα κλαμπ, ίσως πετύχεις. Ποτέ δεν κατάλαβα πως αυτά τα τυπάκια καταφέρνουν και μαζεύουν 40-50 άτομα έκαστος και τα κατευθύνουν σε συγκεκριμένα κλάμπ. Σαντιγί μοιράζουν; Αν παίζεις σε μαγαζί που ούτως ή άλλως μαζεύει κόσμο, τότε θα πρέπει να προσέξεις τι θα παίξεις για να μην διώξεις τους πελάτες και θα αμειφθείς με ότι σου δώσουν. Και ας πάει στην ευχή, πες ότι τα κάνεις όλα αυτά και το πάρτι έχει επιτυχία. Και παίρνεις τα λεφτά σου, αν τα πάρεις γιατί νύχτα είναι και δεν ξέρεις τι γίνεται. Μπορείς να το κάνεις και δεύτερη φορά; Και τρίτη; Και τέταρτη; 

Προσωπικά, κινήθηκα εντελώς τελείως μόνος μου. Ούτε σταρ είμαι, ούτε ο νύχτας ο ίδιος, ούτε ο connected, ούτε σε κλίκες θα με βρεις, ούτε ο Τιέστο. Χρησιμοποίησα την παρουσία μου στα δίκτυα, το μπλογκ μου, τον κύκλο μου και τις ραδιοφωνικές εκπομπές μου. Επτά μήνες είναι πολλοί και ο κήπος είχε όλα τα φρούτα. Υπήρχαν βραδιές με ένα άτομο, με κανένα, με δέκα, με δεκαπέντε, με είκοσι, με τριάντα και με σαράντα. Απ’όλα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι στα μαγαζιά που έπαιξα εκτιμήθηκε η προσπάθεια μου και δεν με σούταραν με την πρώτη στραβή.

Η αλήθεια όμως είναι ότι κουράστηκα. Θέλει μπόλικη ενέργεια για να προωθείς και να προβάλλεις συνεχώς αυτή τη δραστηριότητα σου. Και δεν είσαι ο μόνος. Στο Facebook για παράδειγμα, λαμβάνεις καθημερινά δεκάδες προσκλήσεις από κάθε καρυδιάς καρύδι και τα περισσότερα τα σβήνεις χωρίς καν να βλέπεις περί τίνος πρόκειται. 

Αλήθεια επίσης είναι ότι δεν τρελάθηκα κιόλας γιατί δεν βιοπορίζομαι από αυτό, οπότε είχα την πολυτέλεια να το κάνω χωρίς σπουδαίο άγχος. Καλό είναι να μην ξεφτιλίζεσαι όταν παίζεις και δεν υπάρχει άνθρωπος αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας αν τύχει. 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Προσεγγίζοντας το θέμα από κοινωνιολογικής πλευράς, έχει ενδιαφέρον η συμπεριφορά των ανθρώπων. 

Οι φίλοι σου σε μεγάλο βαθμό δεν θα σε στηρίξουν. Είτε για λόγους ζηλοφθονίας, ( ποιος είσαι εσύ φίλε μου που θα κάνεις ένα παραπάνω βήμα; ) είτε για λόγους αμέλειας που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι σημαντική η παρουσία τους. Δεν λέω, ο καθένας έχει τις δουλειές του, τις υποχρεώσεις του, την οικονομική δυσκολία του και τον καθημερινό του αγώνα. Αφού βγαίνεις που βγαίνεις, μπορείς έστω 4 στις 24 φορές να περάσεις να πιείς μια μπύρα και στον φίλο σου. Δεν λέω να έρθεις 20 φορές και να ανοίξεις 2 μπουκάλια, πάνε αυτά το καταλαβαίνω. 

Κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων είναι η ασυνέπεια. Λες και γίνεται κάποιο μυστηριώδες πρωτάθλημα που συναγωνίζονται ποιος θα βγει πρώτος. Αναμφίβολα πρωταθλήτριες σε αυτό είναι οι γυναίκες που η ασυνέπεια πρέπει να αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του DNA τους, δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είσαι υποχρεωμένος, αλλά αφού το λες, κάνε το! Αν είχα τις υποσχέσεις σε ευρώ, θα αγόραζα το Ολυμπιακό στάδιο. Της Αθήνας, του Λονδίνου και του Μονάχου. Μη σου πω και το αυγό του φιδιού στο Πεκίνο. 

Περίμενα επίσης και από τον ένα από τους δύο σταθμούς που κάνω εκπομπές να προσέλθουν μερικοί παραγωγοί μια και αντίστοιχα είχα πάει και εγώ στα δικά τους events. Κουλούρια. Η peace love community πήγε περίπατο και η κατά τα άλλα αλληλουποστήριξη χάθηκε στο δρόμο, για αυτό και δεν ξαναπήγα σε κανέναν. Στον άλλο σταθμό τους αρέσει να τσακώνονται, οπότε δεν είχα καμία αξίωση. 

Υπήρχαν και μερικοί – δύο ευτυχώς – που ήρθαν μάλλον για να κόψουν κίνηση. Έκατσαν 10 λεπτά, δεν πήραν ούτε ένα ποτήρι κρασί και μου έλεγαν «ήρθα να σε δω». Και τι είμαι ρε μεγάλε, φυλακόβιος για να μου κάνεις επισκεπτήριο; Μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση αυτή η συμπεριφορά. Ή έλα κανονικά ή μην πατήσεις καθόλου. Τι να σε κάνω να στέκεσαι δίπλα μου, να κοιτάς την οθόνη του λάπτοπ λιγούρικα σαν να βλέπεις τσόντα, να με απασχολείς για να φύγεις σε 10 λεπτά; !!! 

Η συμπεριφορά των ανθρώπων στα κοινωνικά δίκτυα είναι απερίσκεπτη. Υπάρχουν αυτοί που πατάνε likes, fav, +1, ( Facebook, Twitter, Google+ ) και απαντούν θετικά στις προσκλήσεις χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έτσι δίνουν ελπίδες στον διοργανωτή ότι θα προσέλθουν. Χαίρεσαι λοιπόν ότι με βάση το ίντερνετ θα δεις μπροστά σου 100 άτομα, και τελικά πίνεις το σφηνάκι της παρηγοριάς με δύο. Ευτυχώς που απευθυνόμουν σε πολλά κανάλια οπότε τσιμπολόγησα λίγο από δω και λίγο από κει για αυτό και στάθηκα. 

Άλλο πράγμα να σου αρέσει μια εικόνα, ένα ρητό, ένα σχόλιο, μια άποψη, ένα τραγούδι και ένα κείμενο και να το επιβραβεύσεις με ένα θετικό σύμβολο και άλλο να απαντάς καταφατικά και να μην πηγαίνεις. Στις προσκλήσεις που λαμβάνω και είναι πολλές, δεν απαντάω «ναι» γιατί ξέρω ότι δεν θα πάω και δεν θέλω να κοροϊδεύω κανέναν. Το «όχι» μου φαίνεται ως επίδειξη κακίας στον διοργανωτή. Δεν υπάρχει λόγος να τον χαλάσεις τον άλλον. Ο καθένας δίνει τον αγώνα του και σου έστειλε μια πρόσκληση. Δεν υπάρχει λόγος για απόρριψη κατάμουτρα υπό τον εγωιστικό  μανδύα της ειλικρίνειας. Ούτε «ίσως» απαντάω γιατί είναι χαζαμάρα από μόνο του. Συνήθως δεν απαντώ τίποτα και πηγαίνω όπου επιλέγω. 

Δεν είναι κακό να έχεις μια δραστηριοποίηση στον παγκόσμιο ιστό. Το κακό είναι όταν νομίζεις πως έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν 4 και 5 χιλιάδες ηλεκτρονικών φίλων, και δεύτερο προφίλ και όταν κάνουν κάτι, πάνε τρία άτομα. Αν το κάνεις μια φορά μπορεί μερικοί να συγκινηθούν. Η καταξίωση όμως έρχεται από την επανάληψη. 

Είσαι πχ στο Twitter. Έχεις 1000 άτομα followers. Έχεις συχνή επικοινωνία, με διάφορα fav, RT κλπ. Ανακοινώνεις το event σου και ελπίζεις ότι έστω από περιέργεια θα έρθουν να σε δουν, να δουν πως είσαι. Αμ δε. Πολύ λιγότεροι από όσους περιμένεις. Σε αυτό το σημείο οφείλω να ομολογήσω ότι την πάτησα και εγώ. Έδωσα παραπάνω σημασία από ότι έπρεπε και έμαθα. Χάρηκα θα μου πεις. Η βιωματική εμπειρία όμως είναι απείρως καλύτερη από τη θεωρητική γνώση, έτσι δεν είναι; 

Πάντως έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Δεν είμαι και ο σταρ που θα συρρεύσουν τα πλήθη, οπότε δόξα τω Θεώ. Έκανα την πλάκα μου, είχα μερικά οφέλη και κατέβαλλα αρκετό κόπο και ενέργεια.

WHATS NEXT

Ήταν ωραία εμπειρία αλλά με κούρασε. Όταν έπαιξα για τελευταία φορά ήμουν ανακουφισμένος. Δεν ξέρω αν θα το συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό ή αν θα αραιώσω ή αν θα το εξαφανίσω τελείως. Ο Σεπτέμβριος είναι μήνας προσαρμογής, ο Οκτώβριος είναι μήνας που δίνω μεγαλύτερο βάρος στα επαγγελματικά μου και τον Νοέμβριο θα κάνω μερικές επαφές να βολιδοσκοπήσω και θα κάνω τις κινήσεις μου. 

Το πολύ πολύ ένας ανερχόμενος, πολλά υποσχόμενος και σίγουρα τρομερής αξίας DJ όπως ο γράφων θα χαθεί από το προσκήνιο. Χο χο χο! 

Τέλος,  θέλω να ευχαριστήσω θερμά όσους με στήριξαν σε αυτή την προσπάθεια και δεν εννοώ όσους μου πάτησαν like στο Facebook αλλά όσους ήρθαν έστω μια φορά. Είμαι ευγνώμων.



2 Λογομαχιες:

angie είπε...

μα να μην είμαι εκεί όποτε βάζεις jamiroquai να ξεφωνήζω "ΑΠΑΙΤΩ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑΑΑΑΑ"!!!!
υ.γ.πήγα σε γνωστή ροκοπαμπ της Αμβέρσας κ μετά απο λογαριασμό άνω των 15 ευρώ (σημ.η μπύρα εδώ κοστίζει 1,8) είπα στον dj διακριτικά να βάλει bowie.O σάπιος μου απάντησε "εεε..δεν θα έπρεπε να κάνετε requests δεσποινίς"

Leviathan είπε...

Έχεις καιρό μπροστά σου!! Θα το σκεφτείς και αν σε ευχαριστεί να το κάνεις και πάλι! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού λοιπόν!! :)

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια