Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΑ


Υπάρχει μια λέξη που στην εποχή μας εχει υποστεί διαστρέβλωση.
Η λέξη Φίλος.
Όταν τα κοινωνικά δίκτυα δεν είχαν μπει για τα καλά στη ζωή μας, αποκαλούσαμε αρκετούς γνωστούς μας ως φίλους, είτε γιατί είχαμε καλές σχέσεις είτε γιατί κατείχαν μια θέση, ένα αξίωμα, ήταν γνωστοί και λέγαμε στον κύκλο μας:
«Ο τάδε; Φίλος μου!»

Για λόγους μάρκετινγκ, το facebook, το myspace και διάφορα άλλα καλούδια ονόμασαν «φίλους» οσους προστίθενται στο δίκτυό σου. Τουλάχιστον το twitter είναι έντιμο καθώς τους αποκαλεί followers. Από την άλλη βέβαια, βρες μου εσυ μια λέξη που να ταιριάζει. Οι λέξεις δικτυόπουλα, e-φιλοι, facebookers, myspacακηδες, οθονοσυνομιλητές και τηλεγνωστοί, είναι χαριτωμένες αλλά δεν αντέχεις ουτε καν να τις προφέρεις.

Οπότε μένουμε με το «φίλοι» και καθαρίσαμε.

Τι γίνεται όμως με την πραγματική φιλία;

Οι δικοί μου κανόνες ζωής λένε πως οι φίλοι εχουν τρια χαρακτηριστικά.
Χωρίς αυτά είναι γνωστοί.

Φίλος είναι αυτός που μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο στις 4 το πρωί για να του ζητήσεις βοήθεια είτε ψυχολογική είτε υλική. Αν βρεθείς σε ανάγκη και το σκέφτεσαι, ασε μην ενοχλήσω, και θα με βρίσει και δεν είναι πρέπον, άφησέ το καλύτερα.

Φίλος είναι αυτός στον οποίο είσαι ο εαυτός σου. Αν σκέφτεσαι και προσέχεις πως θα εκφραστείς, τον κώδικα επικοινωνίας, μην παρεξηγηθείς, μην παρερμηνευθείς και που να εξηγείς μετά, πως θα εκφέρεις την ειλικρινή σου άποψη, αν καταφεύγεις σε διπλωματίες πνίγοντας τις θέσεις σου, τότε δεν είναι φίλος σου. Είναι μια κοινωνική συναναστροφή.

Τέλος, το κλασικό και αξεπέραστο κλισέ, ότι ο φίλος σου είναι αυτός στον οποίο λες τον πόνο σου, τη χαρά σου, την ευτυχία, τα προβλήματα, και τη λύπη σου.

Που φαίνεται ο φίλος;

Καταρχήν στην ευτυχία σου. Στη δυστυχία σου θα τρέξουν περισσότεροι να βοηθήσουν γιατί ούτως ή άλλως θα είναι σε καλύτερη μοίρα από σένα και είναι πιο εύκολο. Στην ευτυχία σου όμως, η ζηλοφθονία είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος. Δεν είναι τυχαίο που για παράδειγμα οι ωραίες γυναίκες δυσκολεύονται να βρουν πραγματικές φίλες. Οι γυναικεία ζήλεια είναι θανάσιμη. Σημαντική η ανθρώπινη συμπαράσταση στον πόνο αλλά πιο δύσκολη η άδολη χαρά.

Για μένα όμως φαίνεται και στη μεγάλη πόλη.
Εκει που εχει χιλιάδες δικαιολογίες για να εξαφανιστεί….

Αφου διάβασες μέχρι εδώ, σκέψου… Ειλικρινά όμως…

Πόσους Φίλους εχεις;…



2 Λογομαχιες:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το ερώτημα δεν είναι πόσους έχεις, αλλά γιατί έχεις τόσους λίγους. Μήπως φταίει η ίδια η ζωή, οι ρυθμοί της, η κούραση; Σίγουρα δε φταίει το διαδίκτυο. Σίγουρα όμως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η ύφεση και τα ΜΜΕ.

Ανώνυμος είπε...

Γρηγορη συμφωνω απολυτα με αυτα που εγραψες.....πολυ καλο θα το αναρτησω στο μπλοκ...μου ...και φυσικα θα αναφερθω...στον συγγραφεα..!!!!

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια