ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΓΟΡΙΤΗΣ

Δεν με σοκάρει το γεγονός ότι ο γιος του Λευτέρη Ζαγορίτη έκανε ξενάγηση στη  Τζούλια στο Πολεμικό μουσείο. Μπορεί να την πήδηξε ή να έκαναν παρτούζα με τους υπόλοιπους σκληρούς κομάντος και φρουρούς της πατρίδας στο κέντρο της Αθήνας.

Αυτά γίνονται σε κάθε στρατόπεδο που το επιτρέπουν οι συνθήκες. Απλως δεν εχουμε αναγνωρίσιμα ονόματα και αντι του Μάκη Ζαγορίτη βάλτε ένα Μήτσος κάτι και αντι της Τζούλιας μια Σούλα ή επι το ευρωπαϊκόν, Λάουρα.

Αυτό που με ενοχλεί είναι πως ο γιος του Ζαγορίτη υπηρετεί μια βαριά θητεία στο ..Πολεμικό μουσείο! Ναι, και αυτό γινόταν πάντα με τα βίσματα, αλλά λες μήπως μια και οι πολιτικοί βάλλονται, τα πράγματα ζόρισαν, μπας και υπάρχει ένα σχετικό φιλότιμο και για τα προσχήματα κάνουμε εστω μια βόλτα από τα σύνορα.

Ας κάνει ότι θέλει ο Ζαγορίτης με τη Τζούλια. Ενήλικες είναι, η Τζούλια είναι μια ιδεα πια και τίποτα δεν μας εκπλήσσει. Και μπράβο στο παιδί που πήγε το κορίτσι και στους υπόλοιπους ώστε να μοιραστεί τη χαρά και το τρόπαιο.

Αλλά ρε αδερφέ, στο πολεμικό μουσείο; Αυτό είναι θητεία ή ξενοδοχειακή περιήγηση;

Δεν λέω, οποιος εχει το βίσμα ή τη δύναμη αν θέλεις, θα είναι βλάκας αν δεν τη χρησιμοποιήσει. Όμως εστω για το ξεκάρφωμα, πήγαινε μια βόλτα στη Ρόδο, στη Λήμνο, κάπου και γύρνα μετά, καμία αντίρρηση.

Ναύτης όμως στο Πολεμικό μουσείο είναι σαν να λέμε υδραυλικός στη Σαχάρα…

Υγ. Τυγχάνει once upon a time, να υπηρέτησα στη Λήμνο και εκει που στέλνουν τον Ζαγόρ είναι ένα υπέροχο σημείο που οι ναύτες παίρνουν μάτι τις τουρίστριες. Μη φανταστείς ότι θα κακοπεράσει…