Σάββατο 2 Μαΐου 2009

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...


-         Ξερεις υποπτε, δεν θελω να βγαινω εξω αυτή την περιοδο. Δεν ειμαι καλα και δεν θα ειμαι καλη παρεα.
-         Δικαιωμα σου αλλα δεν συμφωνω.
-         Γιατι;
-         Μου εχει τυχει πολλες φορες να μην αισθανομαι καλα. Πιεζω τον εαυτο μου και βγαινω. Καταρχην είναι ένα εξαιρετικο τεστ της φιλιας. Αν πεις σε ανθρωπο που λογιζεις ως φιλο ότι δεν βγαινεις γιατι δεν αισθανεσαι καλα και το δεχθει ετσι απλα, τοτε μην τον αποκαλεσεις ποτε πια φιλο σου. Πες τον καλυτερα γνωστο. Ο φιλος είναι στα δυσκολα. Ο φιλος θα ενδιαφερθει να σου κανει παρεα, όχι για να δωσει μια μαγικη λυση, εστω για να σε ακουσει να ξαλαφρωσεις.
-         Μα αφου δεν θα αισθανομαι καλα, τι να την κανω την παρεα;
-         Δες τι εναλλακτικες εχεις. Να κατσεις μεσα, να κλαιγεσαι, να αναμοχλευεις την πικρια και να χαζευεις στην τηλεοραση και στον υπολογιστή. Δεν σου λεω κατι φιλε μου που διαβασα καπου. Σου προτεινω κατι που εχω πρωτιστως εφαρμοσει στον εαυτο μου. Περασα περιοδους που αισθανομουν ότι το μονο που ηθελα να βλεπω είναι ο τοιχος. Δεν αρνηθηκα όμως καμια προσκληση. Μπορει, το ομολογω, να μην αποζητουσα την παρεα αλλα τιμω ανεκαθεν τις προσκλησεις. Πηγαινα με βαρια καρδια. Η εναλλαγη εικονων και παραστασεων, η παρεα, ενας καλος Λογος που θα μου απευθυνει καποιος, με εκαναν και επεστρεφα στο σπιτι μου λιγο εστω καλυτερα από ότι πριν φυγω. Δεν είναι πανακεια, όμως αυτος ο εγωισμος τυπου «δεν θελω να με δειτε πεσμενο και βγαινω μονο αν ειμαι ο αρχοντας» θα σε οδηγησει στην απομονωση και στην καταθλιψη.

Όταν εισαι καλα βγες για να μοιραστεις τη χαρα σου.
Όταν δεν εισαι βγες για να μοιραστεις τη λυπη σου. Ακομα και αν δεν το μοιραστεις αλλα το κρατησεις μεσα σου, εστω μια αχαουχα συζητηση μπορει να σε ανακουφισει προσωρινα. Να κανεις ένα διαλειμμα, να παρεις δυναμεις, ώστε να καθαρισει το μυαλο σου και να αντιμετωπισεις οποιο προβλημα εχεις με λιγο πιο καθαρο μυαλο. Δεν σου εχει τυχει ποτε μονο και μονο που αφηγεισαι μεγαλοφωνως τι συμβαινει, να σου ερχεται αυτοματα κατά νου και η λυση;
Μην κλεινεσαι φιλε μου. Μονο εσυ ζημιωνεσαι.

Βγες και μιλα. Ή βγες και μη μιλας για το θεμα σου αλλα για τριτα ζητηματα. Και αυτό μπρει να σε ωφελησει. Να σε χαλαρωσει προσωρινα που σε περιοδο εντασης και θολουρας, χρειαζεται.
Βγες όμως.

Ειμαστε κοινωνικα οντα και εχουμε αναγκη την παρουσια των ανθρωπων.
Ασε που πολλες φορες, αναπαντεχα ο φιλος μπορει να σου δωσει μια αποψη που να σε βοηθησει. Ή μπορει να σου δωσει μια αστοχη αποψη στην οποια θα στηριχτεις για να βρεις δια της αντιπαραθεσης τη λυση. Ακομα και τιποτα να μην εχει να σου πει, μπορει να σου προσφερει τη συντροφια του. Μια καλη ακροαση.

Ακομα και αν δειξει το ενδιαφερον του, θα καταλαβεις αμεσως με τι ανθρωπο εχεις να κανεις. Για να ξεχωρισεις τους φιλους από τους γνωστους.
Και οι πικρες είναι μεσα στη ζωη. Αυτό όμως που μας τρωει είναι η αδρανεια.

Ελα να βγουμε λοιπον, να πιουμε ένα κρασι, να πουμε πεντε ανθρωπινες κουβεντες και αν όταν επιστρεψεις στο σπιτι σου δεν αισθανθεις λιγο, ελαχιστα εστω, καλυτερα, σου υποσχομαι την επομενη φορα, να ανοιξω μπουκαλι σε σκυλαδικο και να σου εκτοξευσω 10 πανερια λελουδα!

( ναι καλα….! )



5 Λογομαχιες:

An-Lu είπε...

...Έστω, ένα τσαγάκι στην Κασπία ;-)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ.ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΟΙ.ΥΠΟΜΟΝΗ.

επί λέξει είπε...

...ναι, το λένε και απλά: "χαρά μοιρασμένη χαρά διπλή, λύπη μοιρασμένη λύπη μισή". Υπάρχουν όμως και φορές, ύποπτε, που χρειάζεται και η απομόνωση - όχι ο εγκλεισμός-, για να επαναπροσδιοριστούν κάποια θέματα. Είναι τότε που ο τοίχος μπορεί να σου γράψει τα καινούργια όνειρα, να ζωγραφίσει νέους στόχους ή πολύ απλά να εξαφανίσει στη λευκότητά του- αν είναι λευκός!- τα όποια προβλήματα.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Γι αυτο και οι πραγματικοι φιλοι ειναι συνηθως λιγοι, δεν ειναι?

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια