Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ

Οσο και αν φανει περιεργο ή σκληρο, η πικρη διασημοτητα και η μαυρη δημοσιοτητα της Αμαλιας Καλυβινου που θα μεινει για παντα αποτυπωμενη εδώ: http://fakellaki.blogspot.com/, δεν είναι το ζητουμενο για το παρον σημειωμα.
Ισως εν προκειμενω να είναι η λυτρωση από τον Θεο για έναν ανθρωπο που δεν ξερω τι ακριβως χρωσταγε αλλα ξερω ότι ταλαιπωρηθηκε αφανταστα.

Καλως ή κακως η ιατρικη είναι μια επιστημη που λογω αυξημενης συμμετοχης του ανθρωπινου παραγοντα, το λαθος είναι πολύ πιθανο. Κανενας γιατρος δεν θελει να χρεωθει θανατο, κανενας γιατρος δεν θελει να τον κυνηγαει μια ζωη η σταμπα του δολοφονου εστω και εξ αμελειας.
Κι όμως, εχουν γινει στο παρελθον σφαλματα από κωμικοτραγικα μεχρι καθοριστικα που εχουν στειλει κοσμο στον ….αλλον κοσμο.

Η ιστορια της Αμαλιας δεν είναι μια ιστορια ενός ιατρικου λαθος.
Η ιστορια της Αμαλιας είναι η αδικια ενός ολοκληρου συστηματος επι σειρα ετων, είναι η σαπιλα και η σαθροτητα ολων και κανενος. Προσωπων, θεσμων, φορεων, διαδικασιων.
Συνηθιζουμε να λεμε πολλες φορες ότι το ελληνικο φιλοτιμο μας σωζει από την ανοργανωσια μας. Άλλες – πολύ λιγοτερες - ότι εχουμε μηχανισμους που λειτουργουν με σοβαροτητα.
Εν προκειμενω καταρριπτονται όλα.
Happy end η ιστορια δεν εχει, ο superman που θα σωσει την κοπελα δεν εμφανιζεται ποτε και ο Θεος απογοητευμενος και αυτος, δεν κανει το θαυμα Του.
Η Αμαλια αφηνει ένα κερι που δεν προκειται να σβησει. Ότι πιο αληθινο ειχε, ότι πιο πολυτιμο της εμεινε. Μοιραστηκε τη μαρτυρια της για να ΜΑΣ βοηθησει.
Με ονοματα και γεγονοτα.
Δεν μπορουν να τη βλαψουν πια.
Ουτε να της κανουν μηνυση για συκοφαντικη δυσφημιση, ουτε να της πουν «αμα εχετε στοιχεια να πατε στον εισαγγελεα», ουτε να τη χτυπησουν φιλικα στην πλατη και να της πουν «μη γενικευετε» …

Όμως, ένα από τα δομικα χαρακτηριστικα της ελληνικης κοινωνιας είναι η ληθη.
Θα αλλαξει κατι;
Θα βελτιωθουν οι ανθρωποι, οι συνθηκες, οι δομες;
Πως όμως θα γινει αυτό όταν πρεπει να ξηλωθουν ολοι και όλα και να στηθουν από την αρχη;
Πως θα διδαξεις ή εστω να αναγκασεις τον καραγκιοζη με το λευκο μπουρνουζι να γινει Ιατρος με σεβασμο και αυτοσεβασμο;
Πως μπορεις να διασφαλισεις ότι δεν θα υπαρξει κανεις άλλος να κανει παρεα στην Αμαλια με αυτόν τον τροπο;
Και πως μπορεις να επιλεξεις και που θα βρεις τους ανθρωπους να το κανουν αυτό…
Θα γινει κατι ή θα κοπασει ο θορυβος γιατι σε λιγο ερχεται Αυγουστος και οσο να ναι θα παμε διακοπες;

Η ληθη σκεπαζει τα παντα.
Αν διατηρω μια ελπιδα δεν είναι γιατι πιστευω ότι ξαφνικα θα γινουν θαυματα.
Πιστευω στην κατά κεφαλην ανοδο.
Ο καθενας μονος του και σιγα σιγα σε οσους επηρεαζει.
Και λιγο λιγο ολο και πιο ψηλα.

Προτεινω η ιστορια της Αμαλιας να διδασκεται στο πανεπιστημιο σε ολες τις ιατρικες σχολες. Και να αποσταλλει με τη μορφη εγχειριδιου σε ολους τους Ελληνες γιατρους. Πιθανως μερικες συνειδησεις να αφυπνιστουν.
Πιθανως μερικοι γιατροι να επαναπροσδιορισουν μερικες αξιες που εχουν λειωσει από τη λαβα της καθημερινοτητας και του χρηματος.
Θα είναι το μονο κερδος από την ιστορια ενός ανθρωπου που ειχε τη γενναιοτητα και το κουραγιο να γραψει αυτά που περασε.

Στην Ελλαδα του μη με διακοπτετε και του διακοπτουμε για διαφημισεις.
Στην Ελλαδα του φωτος που δεν φαινεται και του σκοτους που εξαπλωνεται
Στην τοσο μικρη αλλα και τοσο ανομοιογενη Ελλαδα…

Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.

Των Αγιων Κωνσταντινου και Ελενης ( βοηθεια μας ) παρευρεθην σε εορτη και πιασαμε την κουβεντα με μερικους φιλους. Το πλεον προσφορο θεμα αρχικης συζητησης ηταν το επαγγελματικο και σιγα σιγα η συζητηση εξελιχθηκε σε ονειρα θερινης νυκτος.

Ποια είναι η ιδανικη δουλεια.

Όπως καναμε στο δημοτικο σχολειο που το δημοφιλεστερο επαγγελμα ηταν αυτό του αστροναυτη και μετα του πιλοτου. Όλα τα πιτσιρικια τα γοητευει ότι απεραντο υπαρχει πανω από τα κεφαλια μας.

Αρκετα χρονια αργοτερα όταν τα πιτσιρικια γινονται αντρες το απεραντο μετατρεπεται σε εντελως τελειως απτο.

Ο πρωτος φιλος λοιπον ειπε πως η ιδανικη δουλεια είναι αυτή του τραγουδιαρη.

Εργαζεται 2-3 ωρες 4 βραδια την εβδομαδα για περιπου 6 μηνες και απολαμβανει πολλα λεφτα, δημοφιλια και ανωτερο κυκλο γνωριμιων.

Ο δευτερος αντετεινε πως η ιδανικη δουλεια είναι αυτή του μπασκετμπολιστα ή του ποδοσφαιριστη γιατι περαν της δοξας και των χρηματων, απολαμβανουν και μαγικες συγκινησεις με τροπαια, τιτλους και λατρευονται από τις μαζες.

Επειδη τα ονειρα μας δεν πρεπει να χαλαμε, δεν αναφερθηκαμε σε μικρες λεπτομερειες τυπου σε τι κυκλωματα κινουνται οι μεν και ποσοι ταλαντουχοι δε ξεκινανε με ονειρα και ποσοι τελικα πετυχαινουν και δοξαζονται.

Ο τριτος ειπε πως η ιδανικη δουλεια είναι να εργαζεσαι πανω στο χομπι σου.

Ουτε και εκει εξετασαμε άλλη μια μικρη λεπτομερεια, ποσες φορες εχει τυχει το χομπι σου να σε απορροφα και η ζωη σου να περικλειεται στο τριγωνο κρεβατι-τραπεζι-γραφειο, ουτε και ποσες φορες το χομπι σου αποδεικνυεται μη προσοδοφορο και εισαι μια ζωη στην πεινα.

Ηρθε και η σειρα μου.

Με επιασαν τα κυνικα και σιδηρουργικα μου και απεφανθη:

Η ιδανικη δουλεια είναι αυτή που:

Δεν εχει καθηκοντα

Δεν εχει υποχρεωσεις

Δεν εχει ευθυνες

Δεν εχει αγχος

Δεν εχει κανονες

Και σε καλοπληρωνει.

Μπορει μαλιστα να σε καλοπληρωνει και σε αυτό το διαστημα να ασχολεισαι με ασχετα πραγματα που σε γεμιζουν.

Δηλαδη πχ ενας δημοσιος υπαλληλος που καθεται και παραγει το τιποτα με μπολικο καθολου, εχει τη μονιμοτητα και παιρνει χρηματα για να ζει, ενώ παραλληλα η μερα του αναλωνεται σε καφε, τσιγαρο, σερφαρισμα στο νετ και μπολικα τηλεφωνα σε γνωστους και φιλους, αυτος μπορει να υποστηριξει ότι εχει την ιδανικη δουλεια. Γρηγορα όμως σιχαινεται τη ζωη του.

Μου εχει τυχει αντιστοιχο εργασιακο περιβαλλον στο παρελθον και μετα τον πρωτο καιρο απολαυσης επεστρεφα στο σπιτι κενος, ενοιωθα ότι ειμαι κοινωνικα αρχηστος και ότι αν εκλεινε αυτή η εταιρεια, δεν θα μπορουσα να βρω πουθενα αλλου να εργαστω.

Τελικα, υστερα από ένα ικανο διαστημα εργασιακης παραλιας εψαξα, βρηκα, εφυγα και μπορει να κουραστηκα περισσοτερο στη νεα μου εργασια αλλα ζωντανεψα ψυχολογικα και πετυχα περισσοτερα.

Αρα, δεν υπαρχει ιδανικη δουλεια.

Και αυτές που φαινονται ιδανικες απεξω, δεν είναι αμα τις ζεις.

Ολες οι δουλειες εχουν τα καλα τους και τα στραβα τους.

Σε ολες χαμογελας και σε ολες σπαζεσαι.

Σε ολες κουραζεσαι και σε ολες απολαμβανεις.

Το θεμα λοιπον δεν είναι να ονειροπολεις και να χαζευεις.

Το θεμα είναι να μπορεις να αυτοπροσδιοριζεσαι και να ξερεις τι σου γινεται.

Ο μεσος ορος στο εργασιακο σου περιβαλλον εχει θετικο προσημο;

Αν ναι, κανε υπομονη στα αρνητικα και στο πλαισιο των δυνατοτητων σου προπαθησε να τα αλλαξεις.

Αν όχι, παρε τον Πουλιαδη και τους συνεργατες.

Αυτό που χρειαζεται δεν είναι ο συλλογισμος τυπου τι θα γινοταν αν.

Αυτό που χρειαζεται είναι ο συλλογισμος τυπου τι γινεται τωρα που.

Και αυτά παντα υπο του ειλικρινους πρισματος του τι μπορεις να κανεις.

Δεν μπορει πχ ενας αποφοιτος λυκειου να βριζει την ατιμη κοινωνια γιατι δεν διοριζεται διευθυντης τραπεζης, ουτε ένας αποφοιτος πανεπιστημιου γιατι δεν ξεκινα με 5.000 ευρω ως πρωτο μισθο.

Ιδανικη δουλεια δεν υπαρχει.

Υπαρχει αυτογνωσια, επιγνωση της πραγματικοτητας και κυριως τα ματια ανοιχτα.

Όπως καμια εταιρεια δεν μας παντρευτηκε, ετσι και εμεις δεν παντρευτηκαμε καμια.

ADOLF LUTHER

Όταν διαβασα στην εφημεριδα για τη σχετικη εκθεση, μου κινησε την περιεργεια.

Βρηκα χρονο και μια και δυο, πεταχτηκα στο θησειο να παρακολουθησω τις δημιουργιες του καλλιτεχνη με φως και γυαλι.

Το ιδιωτικο μουσειο της Ηρακλειδων είναι μια μικρη οαση μεσα στην πολη. Προσεγμενο σε κάθε λεπτομερεια, κλιματισμος παντου, ο σωστος φωτισμος, μια σχεδον παραδοσιακη αυλη – τι καλα που θα ηταν αν σερβιραν και καφε εκει – και σε ολο το κτιριο εδεναν αρμονικα η πετρα και το ξυλο.

Ακριβως απεξω στην Ηρακλειδων υπαρχει μια φοβερη οχλαγωγια λογω των τρεντι καφε αλλα φαινεται πως η ηχομονωση είναι καλα μελετημενη.

Για να παρετε μια ιδεα περι τινος προκειται, αντιγραφω από το site του μουσειου:

Ο Adolf Luther ανήκει στους ριζοσπαστικούς αντιπροσώπους των καλλιτεχνών που ασχολήθηκαν τη δεκαετία του ΄60 με το φως. Για τον Luther το φως αποτελούσε μια πραγματικότητα γεμάτη μεγαλείο. Προϋπέθετε την ύπαρξη μιας άυλης, αόρατης υπόστασης του φωτός, την οποία έβλεπε σαν αντίθετο πόλο προς τον υλικό κόσμο.

Το 1962 φιλοτεχνεί τα πρώτα «φωτοαντικείμενα». Τα αντικείμενα αυτά αποτελούνται από θραύσματα γυαλιού τα οποία δεσμεύουν το φως που διαπερνά τον χώρο και το αφήνουν να διαφύγει στη συνέχεια από τα σημεία θραύσης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, τη λειτουργία της οπτικοποίησης του φωτός στον χώρο αναλαμβάνουν οπτικά υλικά υψηλής ποιότητας, όπως φακοί γυαλιών, πρίσματα, κοίλα και κυρτά κάτοπτρα. Στις δεκαετίες του ΄70 και ΄80 ο Luther μεταφέρει το καλλιτεχνικό του όραμα σε αρχιτεκτονικές κατασκευές.

Ο Adolf Luther δεν αντιλαμβάνεται την ενσωμάτωση του φωτός στην αρχιτεκτονική τέχνη σαν εξωραϊσμό μιας αμφισβητούμενης αρχιτεκτονικής πραγματικότητας, αλλά, με την ενσωμάτωση αυτή, αποσκοπεί στην τελειοποίησή της. Η αρχιτεκτονική, που από τη φύση της έχει στατικό χαρακτήρα, χρειάζεται να συμπληρωθεί με ένα στοιχείο κίνησης για να συμβαδίζει με μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Οι «τοίχοι φωτός» και τα «φωτοαντικείμενά» του βρίσκονται σε πολλά δημόσια κτίρια της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, όπως στο ανάκτορο Nordkirchen στο Μύνστερ, στην πρώην καγκελαρία στη Βόννη, στην Αίθουσα Ήχου του Düsseldorf, σε ταμιευτήρια και τράπεζες στις πόλεις Wuppertal, Düsseldorf, Krefeld αλλά και στο Ινστιτούτο Goethe στη Ρώμη κ.α.

Το 1979 το κρατίδιο της Nordrhein-Westfalen της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας απονέμει στον Luther τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή. Για την καλλιτεχνική του δημιουργία τιμάται το 1982 με το Μετάλλιο Thorn-Prikker του Δήμου Krefeld. Το 1989 τιμάται με το παράσημο Verdienstorden του κρατιδίου της Nordrhein-Westfalen. Το ίδιο έτος ιδρύει το Ίδρυμα «Adolf Luther» στο Krefeld. Με δεδομένη τη συλλογή του και τα δικά του έργα που δωρίζει στο ίδρυμα, θέτει σαν στόχο του ιδρύματος την έρευνα, εξέλιξη και προώθηση της συγκεκριμένης τέχνης, από τις αρχές της δεκαετίας του πενήντα.

http://www.herakleidon-art.gr



= = = = =

Όπως λεει και ο ιδιος σε ένα ρητο του «το φως θελει χωρο»

Στην εκθεση εγινε μια σοβαρη προσπαθεια να μπει σε χωρο.

Και χανει.

Χανει γιατι εμενα τουλαχιστον με ζαλισαν όλα αυτά τα κοιλα και τα κυρτα κατοπτρα. Μια δημιουργια που με εκανε να χαμογελασω ηταν πανω σε ένα κομματι ξυλο να βαλει μερικα μισοκαμμενα σπιρτα. Αβυσσος η ψυχη του καλλιτεχνη...

Παντως οι δημιουργιες με το γυαλι και η ξεχωριστη οπτικη του φωτος είναι ένα ασυνηθιστο θεαμα που αξιζει τον κοπο να το δει κανεις.

Για να το δει όμως στο συνολο όπως θελει και ο Luther, θελει χωρο. Και από μακρια. Από κοντα, εκανα τη σκεψη πως αν τα ειχα αυτά στο δωματιο μου δεν θα αντεχα πανω από μιση ωρα!

Παθαινει διαθλαση το κεφαλι σου!

Περαν της πλακας, είναι εντυπωσιακο το πώς από το γυαλι μπορεις να κανεις κατασκευες που παιζουν με το φως και δινουν ξεχωριστη οντοτητα και ενεργεια στο χωρο.

Εκει παντως που επαθα ψυχικη ακυρωση ηταν το δευτερο μερος της εκθεσης που ειχε λιθογραφιες του Escher.

Εξαιρετικο παιχνιδι μεταξυ σουρεαλισμου, μαθηματικων, φαντασιας, δισδιαστατου και τριασδιαστατου που με αφησε αναυδο !!!

Τα εκθεματα του Luther ηταν εντυπωσιακα.

Τα εκθεματα του Escher όμως ηταν «φευγα»

Άλλη διασταση, άλλο επιπεδο.

Ωραια για Κυριακατικη βολτα, καλος συνδιασμος καφε και τεχνης.

Και μετα στην Ηρακλειδων τα γνωστα.

Καφες – ποτο – πασαρελα.

Το μοναδικο αρνητικο που εχω να προσαψω είναι οι πανακριβες τιμες στο πωλητηριο του μουσειου εκτος και αν απευθυνεται μονο σε εφοπλιστες.

6 ευρω κοστιζει η εισοδος αλλα αξιζει τον κοπο να δει κανεις πραγματα που δεν προβαλλονται στα μεσα μαζικης επιρροης.

RIBOOO RIBOOO RIBOOO

Τις τελευταιες μερες αναπτύσσεται με μια μεγαλη φιλολογια για την πιθανη ελευση του Ριβαλντο στην ΑΕΚ.

Προσωπικα, δεν μπορω να πω ότι με εκστασιαζει ή ότι με απογοητευει αυτό το ενδεχομενο γιατι δεν είναι το πιο σημαντικο.

Το πιο σημαντικο είναι να καταλαβουμε ( αφου μας εξηγησει ο προεδρος και ο προπονητης ) τι ειδους ομαδα θελουν να φτιαξουν.

Όταν ξεκινησε η καινουρια προσπαθεια της ΑΕΚ δεν υπηρχαν πολυτελειες για επιλογες και το ζητουμενο ηταν η αξιοπρεπης συμμετοχη. Ανελπιστα η ομαδα διεκδικησε το πρωταθλημα και τον επομενο χρονο ο προσανατολισμος δεν η αποκλειστικη βαθμοθηρικη παρουσια αλλα το καλυτερο ποδοσφαιρο και πιθανως η αναδειξη νεων παικτων.

Τον δευτερο χρονο, δεν εγινε τιποτα από αυτά και παρεμεινε ο βαθμοθηρικος και εγκληματικος κατά του θεαματος αξονας περιστροφης.

Τον τριτο χρονο μας ηρθε ο Φερερ για να δωσει αυτά ακριβως τα στοιχεια.

Το μεγαλο αλμα της ΑΕΚ ηταν ότι φετος προσπαθησε να παιξει ποδοσφαιρο πρωτοβουλιας και όχι αναμονης. Δυστυχως όμως δεν ειχε τους παικτες για κατι τετοιο.

Η ΑΕΚ ξεκινησε με ενθουσιασμο, εκανε 2 νικες στο champions league, αλλα με την παροδο του χρονου, ξεφουσκωσε, αποκλειστηκε από το Χαϊδαρι και προκειμενου να χαθουν τα αυγα και τα πασχαλια ξαναγυρισαμε στην πεπατημενη. Βαθμοθηρια.

Τωρα λοιπον που η ομαδα δειχνει ότι οικονομικα εχει ανασανει, ο Φερερ είναι απολυτος γνωστης και κυριαρχος του τμηματος βρισκεται μπροστα σε ένα σταυροδρομι.

Οι πιτσιρικαδες της ΑΕΚ δεν εχουν δειξει ότι ολοι μαζι εχουν το μισο ταλεντο του Νινη ή του Τοροσιδη. Οι περσινες μετεγγραφες ξενων παικτων δεν εδειξαν ότι μπορουν να προσφερουν πολλα.

Αρα η ΑΕΚ χρειαζεται ενισχυση.

Ο Ριβαλντο ακομα και 40 χρονων να είναι, δεν θα εχει κανενα απολυτως προβλημα στο ελληνικο πρωταθλημα. Πιστευω ότι είναι σε θεση να προσφερει και εντος γηπεδου και εκτος γηπεδου.

Το θεμα όμως είναι τι γινεται με τους υπολοιπους.

Αν ο Ριβαλντο πλαισιωθει με Λυμπε, Ζηκο, Καφε και Δελλα τοτε η ΑΕΚ θα εχει προβλημα ταχυτητας. Δυστυχως καμια ελληνικη ομαδα δεν εχει το Μilan lab που είναι υπευθυνο για το ότι 40ρηδες παιζουν ως 20αρηδες.

Αν γυρω από τον Ριβαλντο υπαρχουν 3-4 που να τρεχουν ακαταπαυστα, καλως να ορισει.

Οι ανωτερω παικτες, δεν μπορουν να παιξουν εξισου καλα και στην Ελλαδα και στην Ευρωπη. Δεν αντεχουν γιατι δεν εχουν την καταλληλη ποδοσφαιρικη παιδεια.

Φετος, οι Ζηκος και Δελλας ελειψαν τη μιση χρονια ενώ ο Λυμπεροπουλος δεν φαινεται να μπορει να τα καταφερει.

Αν βεβαια ο προγραμματισμος είναι πως λογικα η ΑΕΚ θα αποκλειστει από τον πρωτο γυρο γιατι θα μπει στο γκρουπ των αδυνατων οποτε για ένα αγωνα την εβδομαδα λιγο ως πολύ ολοι θα αντεξουν, αυτό μου φαινεται λογικο και ας βγουν να μας το πουν.

Διακινδυνευω παντως την εκτιμηση/προβλεψη πως ο Ριβαλντο δεν θα ερθει στην ΑΕΚ.

Κυριακή 27 Μαΐου 2007

ΒΡΑΔΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ....


Όταν ξεκινησα το
blog ποτε δεν περιμενα ότι θα εφτανα στο σημειο να μου στελνετε τις ιστοριες σας και εγω να σας απαντω.

Δεν ειμαι ειδικος, δεν εχω πτυχια, παραπτυχια και παρασημα και το μονο που μπορω να κανω είναι σεβομενος το δικο σας μηνυμα να σας γραψω ειλικρινα την αποψη μου που το πολύ πολύ να είναι λαθος.

Οστις θελει να μπει στον κοπο, καλοδεχουμενος.

Ακομα και ψευτικη να είναι η ιστορια, πιθανως για καποιον αναγνωστη να είναι αληθινη οποτε ισως κατι κερδισει!

Ευχαριστω πολύ για την εμπιστοσυνη και την καλη σας προαιρεση.

= = = = =

Η χθεσινη ιστορια που παρκαρε στο ινμποξ μου είναι από έναν ανδρα.

Ο πρωτος που μου εκανε την τιμη γιατι μεχρι σημερα μονο κοπελες με προτιμησαν.

Μια ιστορια που φανταζομαι θα είναι κοινη σε ολους μας.

Η δικη μου απαντηση στο τελος.

= = = = =

Υποπτε γεια σου.

Διαβαζω εδώ και λίγους μήνες το blog σου και οφείλω να ομολογήσω ότι το βρίσκω ενδιαφέρον.

Όταν δε, διάβασα και τις απόψεις που δίνεις σε μικρές και μεγάλες γυναίκες, μου την κάρφωσε να σου στειλω και τη δική μου ιστορία. Με ενδιαφέρει η γνώμη σου αν και τα φιλαράκια μου μου λένε ότι ολες οι γυναίκες είναι πουτάνες εγω θέλω να διαπιστώσω μπας και υπάρχει και άλλη αποψη.

Έμπαινα που λες σε ένα φορουμ.

Εκει γνώρισα και μια κοπέλα που γράφει πολλά τα οποία έχουν σχεδόν μοναδικό άξονα την ερωτική μοναξιά. Τα γράφει ωραία όμως για αυτό και μαζεύει πολλά replies και φαντάζομαι πολλά pm.

Εγω στην αρχή απλως την παρακολουθούσα ή αντε να βάλω κάποιο μικρό σχόλιο και όσο έβλεπα ότι η ερωτική της μοναξιά παρατείνετο τόσο μου κινούσε την περιέργεια. Εγραφε και ωραία η άτιμη και δεν παρέλειπα όταν έβλεπα ποστ της να μπω και να το διαβάσω. Σε πολλά μάλιστα από αυτά που έγραφε έβλεπα και πτυχές του εαυτού μου! σε αλλα υποφορα του φορουμ εγραφα συχνα αλλα αυτην την απεφευγα. Δεν ηθελα να κάνω ότι και όλοι οι αλλοι που σαλιάριζαν σε κάθε της φορουμικό βήμα.

Μετά από αρκετό καιρό που λες, αποφάσισα να της στείλω ένα pm σχολιάζοντας κατι που είχε γράψει.

Μου απάντησε άμεσα και σχέδον με εξέπληξε η ζεστασιά της!

«να μη χαθούμε, θέλω να μου ξαναγράψει και σε ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο μήνυμα σου» Κάπως έτσι κατέληγε και δεν σου κρύβω ότι καταχάρηκα!

Γρήγορα μεταφερθήκαμε σε online περιβάλλον, το γνωστό σε όλους msn και εκει ειδα πολύ προσωπικές φράσεις για να τις πάρω στην πλάκα.

«μου άρεσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, και εγω παρακολουθώ τα ποστς σου συνέχεια, φαίνεσαι υπέροχος, πραγματικά δεν θέλω τωρα που μιλάμε να χαθούμε, σε φιλώ πολύ γλυκά, αύριο το βράδι θα ξαναμπώ στο μσν και θέλω να μιλήσουμε» και κάτι τέτοια που με έστειλαν αδιάβαστο!!!

Όπως καταλαβαίνεις, μετα από 3-4 μέρες τσατινγκ σε πολύ ευχάριστο κλίμα δεν άργησα να απευθύνω πρόταση για καφέ.

Δέχτηκε!!!

Όταν όμως της ζητησα τηλεφωνο, αρνήθηκε και μέσα στη χαρά μου, εδωσα το δικό μου. Μου είπε θα σε πάρω και μετά χάθηκε.

Από ότι μιλήσαμε είναι μόνη της. Μονος μου ειμα και εγω αυτή την περίοδο.

Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που γράφει και ήθελα να τη γνωρίσω. Και αν μου άρεσε θα προχωρούσα. Μου έστειλε και φωτογραφίες της τιμώντας με με εμπιστοσύνη και απευθυνόταν σε μένα με ζεστό τρόπο. Όχι ερωτικό αλλα πολύ θηλυκό.

Πέρασαν λίγες μέρες, δεν απάντουσε στα mail μου και κάποια στιγμή εμφανίστηκε και μου πρότεινε η ίδια να συναντηθούμε σε μια εκδήλωση του φόρουμ. Στην αρχή επειδή το event έπεφτε μακριά ειπα που να τρέχω τώρα εκεινη επέμεινε και αντέτεινε πως θα ήταν καλύτερα να πρωτοσυναντηθούμε εκει και μετά αφου θα αισθάνετο άνετα, θα βγαίναμε οι δυο μας.

Στο ερώτημα «εχεις κατι να κρύψεις» δεν είχα κάτι να αντιπαραθέσω και τη δικαιολόγησα καθώς ως γυναίκα ήθελε να αισθάνεται ασφαλής. Επειδή επέμεινε, απάντησα θετικά και μέχρι το πάρτι δεν πολύμιλήσαμε. Η ίδια μου έλεγε ότι εργαζόταν πολύ, ότι ήταν άρρωστη, τηλέφωνο δεν με πήρε ποτε και για να μη γίνομαι πρήχτης και με πάρει για λιγούρη, δεν την πίεζα.

Που και που κάποιο mail και μια μέρα πριν μπήκε στο μσν και εκδήλωσε για μια ακόμα φορα την επιθυμία της να συναντηθούμε στο πάρτι. Δεν ήθελα να πάω γιατι ψιλοβαριόμουν αλλα όταν επανήλθε, ε, λέω εντάξει.

Όταν τη ρώτησα πως θα συναντηθούμε, μου είπε μια καταπληκτική αοριστολογία τυπου «ειμαι μια γυναικα που θα τριγυρίζει συνέχεια» και με ξενέρωσε.

Τελικά πήγα.

Είπα στον εαυτό μου πως αν έχω 1% πιθανότητες ας τις εξαντλήσω για να μη μου μείνει απωθημένο αλλα ήταν χαζαμάρα να μην ξέρω που πάω.

Ήλπιζα στις φωτογραφίες, της είπα τι θα φοράω, φόρεσα ένα χαμόγελο και μια ελπίδα και πήγα.

Εκατσα 2 ώρες

Παπάρια.

Ήπια 3 ποτάκια, ασχολήθηκα με το κινητό μου, ακουσα καλα τραγουδάκια κοιτούσα συνεχώς από δω και από κει μπας και, αλλα τελικά βαρέθηκα και εφυγα.

Της έστειλα αποχαιρετιστήριο και όχι ξεχεστήριο mail τυπου ευχομαι να πέρασες καλύτερα από μένα, καλα να περνάς κλπ και εκει που δεν το περίμενα, όχι μονο μου απαντήσε αλλα μπήκε και στο μσν!

Μου είπε ότι ενας τυπος από την παρέα της κατι έπαθε και εφυγε αμεσα και πως θα τα λέγαμε οπωσδήποτε. Αφου με ξαναζέστανε με μερικα γλυκόλογα, της ξαναζήτησα τηλ. Αρνήθηκε.

Τη ρώτησα αν εχει το δικό μου. Μου το έγραψε. Αυτό δεν είναι;

Με ρώτησε και με άφησε με την ελπίδα.

Πέρασαν μέρες, τιποτα.

Σκέφτηκα πως ΟΚ δεν γίνεται, χαίρετε.

Μετά από λίγες μέρες κατέβηκε ενας αδελφικός μου φίλος για βόλτα στην Αθηνα. Γνωριζόμαστε από τον στρατό και κρατήσαμε επαφή. Με έχει φιλοξενήσει, τον εχω φιλοξενήσει και παρα το ότι έχουν περάσει πολλά χρονια, 2 φορές τον χρονο τουλάχιστον βρισκόμαστε και πολύ πιο συχνά μιλάμε και στο τηλεφωνο. Είναι σουπερ γνώστης της πληροφορικής και με έχει βοηθήσει πολύ σε πολλα.

Βγήκαμε και είχε κανονίσει να πάει μια συναυλια. Σε μια αποστροφή του λόγου του μου είπε κάποια στιγμή πως «αν εισαι τυχερός θα γνωρίσεις και την τάδε!»

Έπεσα από τη μπάρα υποπτε!!!

Ο φιλος μου με μύησε στο φόρουμ και μέχρι εκεινη τη στιγμή δεν ήξερα ότι είχε αναπτύξει επαφή μαζί της. Στην αρχή εκανα τον ανήξερο.

Μου είπε λοιπον και αυτός είχε μιλησει μαζί της στο τσατ και ειχαν συμφωνήσει να συναντηθούν όταν θα κατέβαινε, του είχε δώσει το τηλ της, ειχαν μιλήσει και λογικά θα ερχόταν.

Προς στιγμήν δίστασα αλλα αποφάσισα να μην κρατήσω μυστικα.

Του είπα ακριβώς ότι είχε συμβει και αποφασίσαμε να μου δώσει το κινητό της για να της στείλω εγω το σχετικό μήνυμα να δούμε αν θα ερχόταν. Με τον φιλο μου δεν ετεθη θεμα αντιζηλιας αφενος γιατι η φιλια μας είναι πολύ ισχυρη αφετερου γιατι εκεινος ηρθε για λιγο και θα εφευγε μακρια.

Να μη σου τα πολυφλυαρώ, τελικα ήρθε με μια φίλη της.

Μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση. Δεν ήταν από τις γυναίκες που θα την έβλεπες στο δρόμο και θα πάθαινες εγκεφαλικό αλλα κουβαλούσε τη δικη της γοητεία.

Στην αρχη ετσι όπως καθήσαμε χωροταξικά δεν ευνοούσε το περιβάλλον για τετ α τετ αλλα κάποιοι έφυγαν και την κάλεσα δίπλα μου.

Μιλήσαμε.

Αρκετά.

Και όπως φάνηκε ειχαμε αρκετά να πουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και ετσι μου δόθηκε η δυνατότητα να καταλάβω πολλά από τα γραπτά της. Είχαμε ωραιο αμφίδρομο διάλογο ύποπτε…

Μετά δεν καλοκατάλαβα τι έγινε.

Εντελώς τελείως ξαφνικά κατέβασε παντζούρια.

Εκει που ανοίχθηκε και μου είπε πράγματα πολύ προσωπικά, ωωωωωωπ!

Λες και βρήκε μαγνητικό πλέγμα και στούκαρε.

Άρχισε να χαζοκακαρίζει με τη φίλη της, και καλά χαβαλές οε οε, και να μη μιλάει ουτε σε μένα ουτε στον φίλο μου ( ΣΣ. Ώστε να μπορουσα να πω ότι ΟΚ, αυτόν διάλεξε και να αποσυρθω)

Προσπάθησα 1-2 φορές να ανοιξω θέμα, έλαβα μονολεκτικές απαντήσεις, σιώπησα για να δω αν θα έθετε αυτή κατι, δεν το έκανε, πέρασε η ώρα, μας τελείωσε το live, χαρήκαμε, ευχες, χειραψίες, τελος.

Την επόμενη μέρα της έστειλα mail.

Της έγραψα καθαρά ότι θέλω να πάμε για καφέ.

Μου απάντησε άμεσα.

«χάρηκα πολύ που σε γνώρισα
πέρασα πολύ όμορφα
να'σαι καλά τα λέμε σύντομα
τα φιλιά μου»

αν δεν έγραφε αυτό το τα λέμε σύντομα, θα την ξεχνούσα άμεσα.

Αλλά τελικά δεν ανταποκρίθηκε.

Είδα επίσης ότι αν και διατείνετο πως δεν έχει νετ στο γραφείο αλλα πολλά ποστς τα έκανε το πρωι… Τώρα μου ήρθε και αυτό το ψεμματάκι στο μυαλό.

Την επομενη μερα, την πηρα τηλεφωνο.

Δεν το σηκωσε.

Τη μεθεπομενη την ξαναπηρα.

Το ιδιο.

Δεν επανελαβα.

Ένοιωσα ότι ήρθαμε κοντά.

Ήθελα να της πω και άλλα τόσα πράγματα…

Δεν πρόλαβα, δεν μου έδωσε τη δυνατότητα, δεν ξέρω.

Τα ξαναφέρνω για λίγο στο μυαλό μου…

Ο φιλος μου με το αλλοθι του τωρα ηρθα, αυριο φευγω και πιθανως με καλυτερη επικοινωνιακη μεθοδο καταφερε το mail και το msn να το μετουσιωσει σε τριασδιαστατη παρουσια.

Συστηθηκαμε.

Παγωμενα στην αρχη.

Φυσιολογικο.

Ξερεις τι είναι να βρισκεις κατά λαθος καποιαν που σου έλεγε «ναι, ναι, να τα πουμε, θα σε παρω τηλεφωνο ?»

Μετά τη φώναξα δίπλα μου. Ήρθε.

Σιγα σιγα ανακαλυπτα πως αυτά που ολοφανερα στα ματια μου εβλεπα στο νετ, τα επιβεβαιωνα και στην πραγματικοτητα. Ο πλουτος της γνωμης, η σπιρταδα, η ατακα, η συμπυκνωμενη ιστορια αλλα και η μεγαααααααααλη προταση, η ποικιλια, το πολυμορφο και το πολυεπιπεδο, η σκεψη και η πνευματικη παραγωγη ξεδιπλωθηκαν μπροστα μου μαζι με πολλες πολλες μικρες κλωστες που συνεθεταν ένα ισχυρο διχτυ.

Καποιος αποφασισε ότι ο χρονος μου τελειωσε.

Όταν τα φωτα χαμηλωσαν για το σχετικο unplugged μερος, ετσι ακριβως ολοκληρωθηκε και το μοιραζεσθαι. Αυτή και η φίλη της επιδοθηκαν σε ένα ξεφρενο ρυθμο γελωτα στο δικο τους κωδικα. Κατι σαν εκτονωση, κατι σαν πνιγομαι χωρις φουρτουνα, κατι σαν ουφ πια!

Δεν προλαβα.

Δεν τα καταφερα.

Να της πω πως δεν χρειαζεται να:

-Φοβάται

-Με φοβάται

-Εχει τόση μεγάλη ανασφάλεια

-Να καταστρέφει τα γραπτά της και να δημοσιευει ελαχιστα

-Να καταστρέφει ουσιαστικα μερος του εαυτού της.

-Αισθάνεται μειονεκτικά με λίγα περιττά κιλά. Της πανε και δεν φαινονται.

-Τα χάσει. Ας μην τα χάσει. Ωραία είναι και γεματούλα.

-Μην εχει εμπιστοσυνη στον εαυτο της.

-Να καταφευγει στο γραψιμο για να αποφυγει τη ζωη

-Να νομιζει ότι το τελος μιας φιλιας είναι και το τελος κατι τρομακτικα σημαντικου. Ενταξει, θα πονέσει αλλά η ζωη δεν σταματά. Και θα κάνει καινούριους φίλους. Και θα είναι καλοί…

Ηθελα να της πω ρε ύποπτε πως η ζωή εχει δυσκολίες αλλα εχει και ομορφιές. Και ωραίες στιγμές. Και ότι μπορεί να τις νοιώσει, να αγαπήσει περισσότερο αυτά που κάνει, να μοιράζεται ( πραγματικά όχι στα γραπτά ) και θα χαμογελασει και αυτή. Το δικαιούτο. Της άξιζε. Αγάπησα κατευθείαν όσους προβληματισμούς μου κατεθεσε και αγάπησα αυτά που δεν μου είπε και τα κατάλαβα.

Ήθελα να της πω πως η εκτόνωση είναι καλή. Επι μακρόν όμως φέρνει κενό.

Ηθελα επισης να της πω πως δεν μου ήταν βάρος να μου πει περισσότερα για αυτήν. Θα μου έκανε και μένα καλο. Και ημουν έτοιμος να την ακούσω και να συμμετέχω. Να είμαι δίπλα της. Να γελάει και να γελάω. Να κλαίει και να κλαίω και γω και ας μη μου έλεγε γιατί.

Και αλλα ηθελα να της πω…

Μου εβγαζε τοσο πονο που με συγκινησε.

Αλλα και τοσα προτερηματα που αν ημουν αετος θα απλωνα τις φτερουγες μου να την παω μακρια… Και εκει αφου θα ηταν καλυτερα και θα επαιρνε τις ανασες της, θα καμάρωνα εγω το πεταγμα της…

Τελικά ρε φίλε ύποπτε τι στο διάολο έγινε;

Γιατί καπου έχασα τη μπάλα και μπερδεύτηκα;

Θέλω να της τα χώσω όπως κάνουν όλοι οι φίλοι μου αλλά δεν μου πάει.

Εσύ τι λες;

= = = = = = = = =

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

= = = = = = = = =

Γεια σου φιλε!

Σε ευχαριστω για τη ιστορία σου. Άλλωστε έγραψες κατι που δεν πιστευω πως υπαρχει ανηρ στον πλανητη που δεν εχει νοιωσει. Στοιχειο που εχουν γραφει τραγουδια, βιβλια, αρθρα σε ευτελη και μη περιοδικα, αστα να πανε!

Όλα συνοψιζονται στην απορια γιατι δεν καταλαβαινουμε τις γυναικες.

Γιατι λενε αυτό και εννοουν το άλλο, γιατι δειχνουν το ταδε και κανουν το δεινα, γιατι δεν μιλανε ξεκαθαρα και εντιμα.

Πρεπει να παραδεχθουμε για τη δικη μας εσωτερικη γαληνη πως οι γυναικες είναι σαν τους πελατες στα σουπερ μαρκετ.

Εμεις όπως καταλαβαινεις ειμαστε τα ραφια με τα προϊοντα και αυτές περνανε μας κοιτανε, μας εξεταζουν και αν θελουν μας βαζουν στο καροτσι τους.

Μπορει να μας παρουν στα χερια, να μας δουν καλα καλα, να δουν το κοστος, τη μαρκα, να σκεφτουν αν αξιζει η αγορα, να δωσουν σημασια στη συσκευασια, να ξανακανουν μια βολτα, να μας ξαναδουν, να ξανασκεφτουν και μετα να αποφασισουν.

Παρτο χαμπαρι φιλε μου.

Αυτές διαλέγουν.

Από κει και περα είναι στη φυση της γυναικας να είναι φιλαρεσκη και αυταρεσκη.

Δεν θελει να κλεινει πορτες, εχει αναγκη τη γενικη αποδοχη, να μη χαλαει καρδιες στοιχειο πιθανως αρχεγονο. Αφου δεν μπορει να καταφυγει στη βια, το παει διπλωματικα. Ευτυχως στη συγχρονη εποχη οι γυναικες σιγα σιγα αρχιζουν και αισθανονται πιο πολύ ανεξαρτητες με αποτελεσμα να μας δειχνουν τι θελουν πιο καθαρα. Στη συγκεκριμενη, αυτό θα αργησει λιγο.

Καλα λες για τις ανασφαλειες της.

Αυτές είναι ο κινητηριος μοχλος της υπαρξης της.

Μια ετσι, μια γιουβετσι, μια κουκουρουκου μανταλακια, μια αντε γεια και αντιο.

Σκεψου και το άλλο.

Αντε εγω σου λεω πως κανατε κατασταση.

Με τετοιο κυκλοθυμικον της συμπεριφορας θα σου αναβε τα λαμπακια 42 φορες τη μερα! Εκει που θα σου ελεγε ναι, θα εννουσε όχι και θα επραττε ναι-μισυ!

Τι μπορεις να κανεις εν προκειμενω;

Τιποτα απολυτως.

Μην ξανασχοληθεις.

Δες το και από τη θετικη του πλευρα.

Η ζωη σου τα εφερε αναπαντεχα να τη γνωρισεις.

Δεν σου εμεινε τελικα απωθημενο οποτε ειχες τη χαρα να δεις ποια είναι.

Όμως συνεχισε τον δρομο σου φιλε.

Γενικα σε αυτές τις περιπτωσεις αυτό που μπορεις να κανεις είναι ευγενικα και διακριτικα ( να το καταλαβει όμως ε; ) να δηλωσεις την παρουσια σου. Το ενδιαφερον σου και μετα αφησε την ησυχη. Αν θελει, θα περασει από το ραφι να σε αγορασει. Αλλιως θα σε προσπερασει για τους δικους της λογους που δεν εχουν καμια σημασια. Το μονο που βλεπω εγω σε όλα αυτά που μου περιγραφεις είναι πως η κοπελα δεν τα εχει καλα με τον εαυτο της. Τουλαχιστον ή δεν θα σου εδινε ελπιδες ή εστω από ευγενεια θα απαντουσε στις κλησεις σου.

Μην ταλαιπωρεισαι άλλο πνευματικα φιλε.

Το κακο που εχουμε οι ανδρες είναι πως βιαζομαστε.

Ειδαμε μια γυναικα με θετικα στοιχεια και αμεσως αρχιζουμε τα ονειρα και χωνομαστε, αγχωνομαστε, σκεφτομαστε, ονειρευομαστε. Δεν ξερεις φιλε μου τι μπορει να κουβαλαει στο κεφαλι της, τι μπορει να εχει περασει, πως σκεφτεται, και γιατι ενεργει με αυτόν τον τροπο. Ισως αν τα μαθαινες αυτά να την απομυθοποιουσες. Επειδη δηλαδη γραφει καλα και σου γραψε καλυτερα παει να πει πως όλα αυτά συναδουν;

Αστο γιατι εχω γνωρισει ατομα που τους διαβαζεις και μενεις αναυδος και τους βλεπεις και ξαναμενεις αναυδος. Από την αναποδη όμως.

Δεν λεω μπορει να είναι εξαιρετικη. Σε πιστευω σε αυτά τα θετικά που ξεχώρισες.

Όμως δεν φτανουν amigo mio.

Υπαρχουν και πρακτικα ζητηματα. Απτα.

Και αν καποιος δεν ανταποκρινεται στο προφανες, μην περιμενεις να είναι εκει στα δυσκολα. Μπορει να εχει προτερηματα αλλα είναι σαν το σχημα της Γης. Ελλειψοειδες από περιστροφη….

Αφου δεν βλεπεις ανταποκριση παρα μονο στο mail, δεν υπαρχει λογος να συνεχισεις. Οκ γνωριστηκατε, μιλησατε, της ειπες ότι τη γουσταρεις, της τηλεφωνησες, ενταξει. Ξερει.

Και αν θελει θα επανελθει αυτή.

Τωρα πια δεν μπορεις να κανεις τιποτα άλλο.

Και να χαιρεσαι ρε!

Γιατι ότι ειχες να κανεις, το εκανες.

Μην εχεις τυψεις και μην εχεις απωθημενα.

Στο βαθμο που σου αναλογουσε, εκανες αυτό που μπορουσες.

Εχεις σκεφτεί φιλε πιθανως ποσα απωθημενα κουβαλάει μεσα της;

Πως ξερεις ότι δεν περιμενει τον mr.perfect που θα είναι και κουκλος, και φραγκας, και θα την αγαπα, και θα την παιδευει, και θα την ταξιδευει, και θα της φερεται σκληρα και τρυφερα μαζι; Μεχρι βεβαια να καταλαβει ότι κατι τετοιο δεν υπαρχει εγω ο υποπτος θα πινω jack daniels αλλα αυτό είναι άλλο θεμα συζητησης. Μπορει να ειπατε αρκετα αλλα όχι τοσα ώστε να ξερεις σιγουρα τι συμβαινει εντος του κρανιου της.

Και στο παρτι στο πουθενα πηγες ( εγω πχ δεν θα πηγαινα ετσι στο φλου ) , και το τηλεφωνο σου εδωσες, και την πλησιασες, της μιλησες και της ζητησες εκ νεου συναντηση, και της τηλεφωνησες, ε, enough.

Αυτά τα πραγματα φιλε πρεπει να είναι αμφιδρομα.

Αφου δεν, αστο.

Το εχει καταλαβει ότι τη γουσταρεις, επομενως όπως λενε και στο χωριο μου she has the knife, she has the mellon.

Life goes on φιλε μου, life goes on.

Πηγαινε για αλλα. Και ξεχνα τη.

Δεν χρειαζεται να τα χωσεις ουτε να καταφευγεις σε βλακειες τυπου ολες οι γυναικες είναι πουτανες, ουτε να σου μενει η απορια. Συνηθισμενες ιστοριες που ο παρονομαστης είναι κοινος. Δεν τα εχουμε καλα με τον εαυτο μας και μπερδευουμε τους αλλους. Αναγνωρισε το και προχωρα.

Παρτο αποφαση αδερφε.

Τις γυναικες λογω φυσης ΔΕΝ μπορουμε να τις καταλαβουμε και αν μπουμε σε αυτό το τριπακι θα πληγωθουμε.

Σημασια εχει να ξερουμε τις μας γινεται και να αποφασιζουμε τη σωστη κινηση, αν αξιζει να ασχοληθουμε, να χαιρετησουμε, δηλαδη να ειμαστε σε θεση να βλεπουμε τα πραγματα καθαρα χωρις συναισθηματικες τυφλες. Αυτές μπορουν να ερθουν ΑΦΟΥ εχουν γινει μερικες κινησεις. Αλλιως είναι μονοπλευρες και ματαιες.

Όπως ακουστηκε και στην αριστουργηματικη ταινια του Πολανσκι η τελευταια φραση:

Forget it Jake.

This is Chinatown

Cicilian. Two knights variation.

Suspect

Υγ. Τελικα υπαρχει εντονη μοναξια εκει εξω….

Δεν είναι τυχαιο ότι τα πιο πιασαρικα κειμενα, αρθρα, τραγουδια αφορουν τις συγχρονες νοσους των μεγαλων αστικων κεντρων. Τη μοναξια και το συναισθηματικο κενο…

Σάββατο 26 Μαΐου 2007

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 23

Τη γνωση μας τη δινει η επαφη με τα πραγματα και η σοφια ερχεται με την αποσταση από τα πραγματα

Η μισή Ελλάδα θέλει να γίνει διάσημη και η άλλη μισή θέλει να τη βαθμολογεί
Β. Παπακωνσταντινου

Οι αλυσίδες δεν στεριώνουν το γάμο. Αυτό που δένει δυο ανθρώπους με το πέρασμα του χρόνου είναι κλωστές, εκατοντάδες μικρές κλωστές. Σιμόν Σινιορέ

Δημόσιος υπάλληλος είναι εκείνος που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.

Αυτοί που άσχημα χρησιμοποιούν το χρόνο τους είναι οι πρώτοι που παραπονιούνται για τη συντομία του.

Οι προϊστάμενοι είναι όπως τα σύννεφα. Όταν εξαφανίζονται, κάνει υπέροχο καιρό.

Δεν υπαρχει καλος δρομος αν δεν ξερεις που πηγαινεις

Τελικα ο εγκεφαλος μαλλον πιανει τοπο στο κεφαλι σου….

Τι κοινό έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα σπερματοζωάρια ; 
- Πολλοί μπαίνουν, αλλά μόνο ένας κάνει δουλειά !

Ποιες είναι οι 3 ομοιότητες του μισθού και της περιόδου 
1) Έρχονται μόνο 1 φορά το μήνα...  
2) Κρατάνε μόνο 1 εβδομάδα 
3) Γαμιέσαι μέχρι να ξανάρθουν

- Τι συμβαίνει όταν ένας άντρας μιλάει πρόστυχα σε μια γυναίκα ; 
- Σεξουαλική παρενόχληση. 
- Τι συμβαίνει όταν μια γυναίκα μιλάει πρόστυχα σε έναν άντρα ; 
- 0,65 ευρώ / 15’’

Το πρόβλημα με τα χρήματα είναι ότι κοστίζουν ακριβά.

Σου κόβω το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και σου ζητω να αφήσεις όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο για να ενταχθεις στο πρώτο πρόγραμμα ευθανασίας.

Το μυαλό δεν είναι δοχείο για να το γεμίσεις αλλά φλόγα για να την ανάψεις

Ποτέ μην απελπίζεσαι για κάτι που πέρασε, εκτός αν ήταν μπουλντόζα και σε πάτησε.

Υπαρχουν δυο τραγωδιες στη ζωη: η μια είναι να μην μπορεσεις να αποκτησεις αυτό που θελησες και η άλλη είναι να κανεις αθλιους συμβιβασμους για να το αποκτησεις.
Οσκαρ Ουαϊλντ

Με το να παιρνεις γεμιζουν τα χερια σου
Με το να δινεις γεμιζει η καρδια σου

Όταν κανεις δεν τα εχει καλα με τον εαυτο του, δεν θα τα εχει και με τους αλλους.

Η επιστημη χωρις τη θρησκεια είναι κουτση.
Η θρησκεια χωρις την επιστημη είναι τυφλη
Αϊνσταϊν.

Δεν μπορεις να μαθεις καινουρια κολπα σε ένα γερικο σκυλι

Συμβαινει συχνα στην κοινωνια ότι και στις ζυγαριες.
Οι αδειοι δισκοι ανεβαινουν και οι γεματοι κατεβαινουν

Συμβουλη προς επιδοξο blogger:
Γραψε κατι που να αξιζει να διαβαστει και όχι απλα να αυξανεις τα posts σου

Μπορει να εχεις διαθεση να βοηθας και να κανεις το καλο.
Όμως δεν χρειαζεται ουτε να βοηθας τον τεμπελη ουτε να ζεσταινεις τα φιδια.

Η επεξεργασια του αδαμαντα είναι δυσκολη αλλα παραγει κοσμηματα.

Όταν ο ηλιος δυσει ολοι κλεινουν τις πορτες.
Το ιδιο όταν και ο ισχυρος ξεπεσει.
Σεξπιρ

Πρωτα ψαξε την ευτυχια μεσα σου και μετα γυρω σου

Τις περισσοτερες φορες οι συμβουλες εχουν την ιδια επιδραση που εχει και το νερο στην παπια. Τιναζεται και φευγει.